عجب وسیله بدی است ، آنقدر بد که باعث شده ما خیلی وقتها با کسانی که دوستشان داریم حتی حرف هم نزنیم . اس ام اس خیلی ما رو از هم دور کرده . ما دیگه به هم نامه نمی نویسم ، نامه های که یادگار می موند مثل عکسهای قدیمی که با دوربین نگاتیو می گرفتیم حتی اگه با دوربین یاشیکای ساده هم عکس می گرفتیم ، اون عکسا روح داشت توی آلبوم می رفت و هر وقت که نگاه می کردیم واقعا لذت می بردیم ، بعضی وقتها هم پشت همون عکسا چیزی می نوشتیم و با نامه می فرستادیم برای کسای که دوستشان داشتیم ، اما موبایل با ما کاری کرد که نه می تونیم نامه بنویسیم نه آبلوم عکس داشته باشیم و نه عکسی هست که پشتش چیزی بنویسیم . حالا دیگه ما با موبایل عکس میگیریم با اس ام اس حال هم دیگه رو می پرسیم و حتی با موبایل برای هم بوس میفرستیم .
با موبایل کار می کنیم با موبایل عکس می گیریم با موبایل می خندیم موبایل دروغ میگیم حتی خیلی از ما دو تا موبایل داریم و جالب این که طوری رفتار می کنیم انگار موبایل به جانمان بسته است .
در واقع موبایل راهی است که جلو راه ما گذاشتند از آن تعریف کردند و با همین وسیله از ما پول می گیرند آن هم نه یک بار برای همیشه هر دو ماه یک بار تازه منت هم سرمان هست.
وای که چه بد بختیم ما .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر