خیلی از ما ، منظورم از ما همه آدم ها است یک اشتباه خیلی بزرگ می کنیم و وقتی به نتیجه دل خواه نمی رسیم ناراضی هستیم و حسی می یاد که ما رو شاید زجر بده . چون اصل این فکر اشتباه بود و حتی اگر به نتیجه دل خواه هم می رسیدم باز هم تفاوتی نداشت ، یعنی اتفاق خاصی نمی افتاد و اون خوشحالی هم کاملاً بی ارزش ، چون هیچ چیز خواصی پشتش نیست .
اشتباه ما این است که فکر می کنیم برای هر کاری که زور بزنیم تلاش کنیم وقت بزاریم ، حتماً کار با ارزشی است . در صورتی که این طور نیست هر کاری با ارزش نیست و در واقع کاری که پشتش فکر باشه فکر درست و مفید ، این کار رو میشه گفت با ارزش و یاید از نتیجه مفید این کار خوشحال بود .
در واقع نظر من این است که فقط کار علمی و با حساب و کتاب ارزش واقعی داره .
مثال می زنم که قبل از همه در مورد خودم حرف زده باشم وخدای نکرده باعث ناراحتی کسی نشم ، اول از همه این که من ادعای هنرمند بودن ندارم . کارم من سینما و عکاسی و با هنر سرو کار دارم ولی واقعاً اگر علم نبود ما می تونستیم دوربین داشته باشیم سینما رو داشته باشیم و این همه پیشرفت ؟
به موبایل ، هواپیما ، ماشین ، کامپیوتر و همه چیزهای اطراف نگاه کنید !
۱ نظر:
کیارستمی توی یکی از فیلم های 20 سال پیشش میگه "نسلی که خوب یاد گرفته بود ، اما اندیشیدن رو یاد نگرفته بود"
به نظر من الان هم نسل ما فرقی نکرده کودک ایرانی یاد نمیگیره که چطور باید فکر کنه و اصلا چرا باید فکر کند!!!!!! اون وقت چطور میشه ازش توقع کار علمی داشت؟
ارسال یک نظر